*Invisible Script *is gebaseerd op een aantal verlangens, zowel conceptueel als formeel, die convergeerden in dit project. Het eerste verlangen was om een tentoonstelling te realiseren als een machine, één die dag en nacht zichtbaar is, 24 uur per dag – van binnenin de tentoonstellingsruimte of van buitenaf, door het grootst mogelijke raam.
Een machine ook als een mechaniek, autonoom en met zijn eigen temporaliteit. Het tweede verlangen was om een tentoonstelling te concipiëren die gebaseerd was op een roman, op fictief materiaal. Aangezien wij romans kunnen adapteren voor het witte doek, vroeg ik mij af wat er zou gebeuren als ik een roman zou omvormen tot een tentoonstelling, met kunstwerken die gekozen zijn op basis van deze criteria, op basis van een bepaald script. Het is echter niet de bedoeling dat het script zichtbaar is, maar vooral fungeert als filter: een “invisible script”. Deze titel gaf ik aan een tekst die ik in 2003 in het tijdschrift Trouble publiceerde. Hierin belichtte ik de idee van verborgen scenario’s in verschillende tentoonstellingen die geconcipieerd waren door kunstenaars als Pierre Huyghe, Philippe Parreno, Liam Gillick of Boris Achour. Al deze vooronderstellingen kwamen samen in de roman De uitvinding van Morel, die de Argentijnse schrijver Adolfo Bioy Casares in 1940 publiceerde. In dit korte verhaal ontdekt de geïsoleerde verteller, die op een verlaten eiland woont, dat hij deze vijandige omgeving deelt met een gezelschap andere figuren, die nochtans tamelijk onverschillig lijken te staan ten opzichte van hun barre omgeving. De bange maar gefascineerde verteller bespiedt hen en probeert met enkele van hen in contact te treden. Hij wordt verliefd op een vrouw die hem niet lijkt op te merken, hem niet eens lijkt te zien. De tijd verstrijkt, en elke dag herhalen deze figuren eindeloos dezelfde handelingen, dezelfde gesprekken, dezelfde gebaren. Het einde van de roman wijst uit wat er echt met deze mensen aan de hand is: zij zijn 3-dimensionale projecties, die door een machine worden gegenereerd – de uitvinding van Morel. Zij zijn in het verleden opgenomen, en de machine reproduceert hun beelden in het heden, steeds weer opnieuw