Wie vandaag de dag iets meer wil weten over film en hiervoor zijn soelaas zoekt in de filmtheoretische analyses, moet al erg hard zijn best doen om niet met het Sloveense fenomeen Slavoj Ziek te worden geconfronteerd. Dit vrolijke enfant terrible van de filosofie, ook wel de ‘Iggy Pop van de filmkritiek’ genoemd, is berucht voor zijn opmerkelijke psychoanalytische duidingen van vooral westerse cultuurproducten.

Wie vertrouwd is met Zizeks kunstfilosofische geschriften zoals Everything You Always Wanted to Know About Lacan…But Were Afraid to Ask Hitchcock of Looking Awry, weet dat hij een erg eigenzinnige en chaotische stijl heeft. Naar eigen zeggen wil hij hier de psychoanalytische denkpistes uitleggen aan de hand van bekende filmscènes. Allerlei Hollywoodfilms doen bijgevolg dienst als plaatje bij het praatje.

via The pervert’s guide to cinema van slavoj zizek als zondige kunstkritiek.